DDD Nowy Dwór Mazowiecki to firma, która działa na rynku od 2013 roku.. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu i ciągłemu rozwojowi, dziś możemy zapewnić Państwu najwyższej jakości usługi związane z dezynfekcją – usuwaniem owadów, całkowitym oczyszczeniem pomieszczeń czy samochodów z drobnoustrojów, wirusów, bakterii i grzybów, a także deratyzacją, czyli usuwaniem Poruszamy się nieoznakowanymi samochodami, a wszelkie prace wykonujemy z zachowaniem maksymalnej dyskrecji. Zadzwoń do nas już dziś lub napisz na naszym komunikatorze, aby poznać rozwiązanie Twojego problemu i sprawdzić cenę dezynsekcji w Warszawie. Dezynsekcja to jedna z naszych głównych usług, która polega na zwalczaniu insektów. Domowe sposoby na pluskwy. Pierwszym powodem, dla którego odpluskwianie nie działa, jest stosowanie domowych metod na pluskwy. Niektóre z nich poza tym, że zupełnie nie działają, są przede wszystkim niebezpieczne. Nie istnieją substancje, które odstraszą pluskwy na tyle skutecznie, że owady wyniosą się z Twojego mieszkania. Zaktualizowano: 22 sty 2021. Owad pluskwy może się dostać do naszego mieszkania na wiele sposobów! Pluskwę domową zwaną również łóżkową wnosimy do swojego mieszkania, nie wiedząc o tym, że możemy zrobić to sami. Bardzo często wniesiemy ją na wierzchni ubrania np., kurtki czy płaszcza, na obuwiu i w bagażu podręcznym, nie Pluskwy mogą żyć nawet 4,5 miesiąca lub dłużej w pustym domu, zanim całkowicie wyginą. Dwa główne czynniki, które określają, jak szybko lub powoli mogą wyginąć pluskwy, to obecność gospodarza z krwi i temperatura w domu. Czy pluskwy odejdą, jeśli nie ma gospodarza? Jednak bez żywiciela są słabsze niż w pełni dojrzałe pluskwy i częściej umierają Dezynsekcja. Oferujemy likwidację owadów latających i biegających uznawanych za szkodniki. Dezynsekcji poddaje się zarówno dorosłe osobniki, jak i ich larwy. Najczęściej są to pluskwy, karaluchy, prusaki, muchy, cukrowe rybiki oraz mrówki. Obecnie największą plagą w mieszkaniach są pluskwy. U4997v. Pluskwy to niewielkie owady, które żywią się krwią zwierząt ciepłokrwistych i człowieka. Mieszkanie lub dom, w którym zagnieździły się pluskwy, wbrew pozorom nie musi być zaniedbaną, latami niesprzątaną nieruchomością. Owady mogą być wniesione do mieszkania na ubraniu mieszkańców czy gości. Ponadto pluskwy mogą znaleźć się w meblach tapicerowanych z tak zwanej drugiej ręki. Bez względu na przyczynę pojawienia się pluskiew należy dołożyć wszelkich starań, aby jak najszybciej pozbyć się problemu. Dobrym sposobem będzie efektywna dezynsekcja pluskwy. Pluskwa domowa – gdzie gnieżdżą się te owady? Pluskwa domowa przypomina wyglądem niewielkiego owada, którego długość ciała nie przekracza 6 mm. Ma mocno spłaszczony odwłok w kolorze czerwono-brązowym, lekko zwężający się ku przodowi. Naturalnym środowiskiem, w którym bytuje pluskwa domowa, a także składa tam swoje jaja, są meble tapicerowane oraz miejsca pod boazerią lub tapetami. Pluskwy mogą zagnieździć się także w szczelinach na ścianie domu lub mieszkania. Pluskwa domowa potrzebuje naturalnego żywiciela, którym jest człowiek bądź zwierzęta ciepłokrwiste. Obecność pluskiew w domu można zauważyć, jeśli na ciele osób lub zwierząt wystąpią charakterystyczne ugryzienia w postaci czerwonych wykwitów. Pluskwy mogą zagnieździć się w elementach łóżek, a także w ramach obrazów, na zasłonach, żaluzjach lub w częściach mebli wykonanych z różnych materiałów. Czego można się spodziewać po pierwszej wizycie ekipy dezynsekcyjnej w zapluskwionym domu lub mieszkaniu? Osoby, które podejrzewają, że w ich mieszkaniu znajdują się pluskwy, powinny podjąć działania adekwatne do zastanej sytuacji. Rozwiązaniem problemu jest fachowo przeprowadzona dezynsekcja przez wyspecjalizowane firmy. Ich przedstawiciele przed przystąpieniem do działania dokonują dokładnych oględzin nieruchomości i określają liczbę owadów, a także stadium ich rozwoju. Ponadto identyfikują gniazda pluskiew oraz spisują protokół pozabiegowy. Podają w nim wszystkie dane dotyczące między innymi metod pozbywania się pluskiew, z uwzględnieniem danych firmy, nazwy użytego preparatu owadobójczego, rodzaju zastosowanego zabiegu, a także dokładnego przedstawienia, jakie rodzaje (gatunki) owadów zostały wyniszczone, z podaniem stanu ich populacji. Do protokołu pozabiegowego jest dołączony rachunek. Protokół powinien zawierać datę i dokładny adres przeprowadzania zabiegu odpluskwiania mieszkania czy domu. Przygotowanie do wyniszczenia pluskwy domowej Zasadnicze znaczenie ma odpowiednie przygotowanie się do dezynsekcji pluskwy domowej. W pierwszej kolejności, jeszcze przed przybyciem ekipy dezynfekcyjnej, w celu pozbycia się tych owadów należy uporządkować nieruchomość, jak również oczyścić ją z zalegającego kurzu. Warto pamiętać, że środek owadobójczy użyty do dezynsekcji pluskwy domowej wykazuje się przedłużoną trwałością. Należy opryskać nim czyste i odświeżone powierzchnie mieszkania, w którym bytują pluskwy domowe. Warto także odkurzyć powierzchnie płaskie, po czym dokładnie oczyścić filtr lub wyrzucić użyty worek. Wykorzystany do tego celu sprzęt AGD należy pozostawić do dezynsekcji, ponieważ również w nim mogą zagnieździć się pluskwy. Osoby oczekujące na przyjazd ekipy dezynsekcyjnej powinny uporządkować łóżko, a także zdemontować elementy ruchome, szczególnie wykonane z materiałów. Tania i skuteczna metoda na pozbycie się pluskiew – zamgławianie ULV Przygotowania poprzedzające przyjazd ekipy dezynsekcyjnej wymagają również zabezpieczenia misek z jedzeniem i wodą dla zwierząt domowych, a także przedmiotów osobistego użytku – maszynek do golenia lub szczoteczek do zębów. Profesjonalna dezynsekcja pluskwy domowej przeprowadzana przez wyspecjalizowane ekipy polega na wykorzystaniu metody zamgławiania ULV. Obejmuje ona rozprowadzanie środka chemicznego przy użyciu specjalnie dobranego urządzenia. Jest nim wydajny i szybko pracujący generator zimnej mgły. To sprzęt wytwarzający krople 10 razy mniejsze od generowanych przez zwykłe opryskiwacze. Zamgławianie ULV pluskiew – kiedy mogę wywietrzyć dom? Powstała mgła dociera do wszelkich szczelin i zakamarków, również takich, które są niedostępne dla tradycyjnego spryskiwacza. Użyty do zamgławiania ULV preparat chemiczny jest aplikowany równomiernie w całym pomieszczeniu, gdzie wykryto pluskwy domowe. To środek w postaci mikrokapsułek. Wyróżnia się stosunkowo długim działaniem. Zastosowanie go zabija nie tylko pluskwy, ale również pomaga pozbyć się prusaków, pcheł, karaluchów i innych owadów. Zamgławianie ULV pluskiew domowych zabija owady w ciągu kilku godzin po dezynsekcji. Po upływie 2-3 godzin od zabiegu należy dokładnie wywietrzyć mieszkanie lub dom. Powszechnie stosowane zamgławianie ULV jest jednym z najtańszych, a jednocześnie skutecznych metod pozbycia się pluskiew. Wytworzona chmura preparatu dociera nawet do najgłębszych zakamarków, co umożliwia wytępienie również młodych osobników oraz larw, a także pozbycie się zniesionych jaj. Usługa zamgławianie ULV pluskiew domowych ma neutralny wpływ na zdrowie zwierząt, alergików, seniorów, kobiet w ciąży i małych dzieci. Dezynsekcja - jest to tępienie szkodliwych owadów (zwłaszcza pasożytniczych jak: muchy, komary, pchły, wszy, pluskwy i karaluchy) ich jaj i larw, ze względów sanitarnych i z szkodnikami mogą wystąpić w dowolnym miejscu i czasie. Szkodniki charakteryzują się tym, że mogą rozprzestrzeniać różnego rodzaju infekcje i stwarzać poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz mogą powodować poważne szkody materialne w budownictwie, maszynach i innych zasobach. Może to spowodować poważne straty finansowe. Szkodniki mogą również zepsuć dobrą reputację firmy. Oferowane przez nas rozwiązanie w zakresie zwalczania bakterii i zarazków w środowisku, w kanałach powietrznych i systemach wodnych, wykonujemy najlepszymi dostępnymi metodami oraz z profesjonalizmem nabytym w trakcie wieloletniego doświadczenia. Za pomocą najnowocześniejszego sprzętu i produktów Dark Serwis zwalcza rozwój drobnoustrojów, eliminując czynniki zakaźne i patogenne zarazki. Poniżej przedstawiono najważniejsze informacje dotyczące pluskwy domowej. Czytając ten artykuł dowiesz się między innymi: Jak rozpoznać pluskwę domową? Skąd pluskwy biorą się w mieszkaniach? Jak wygląda cykl życia pluskwy domowej? Jakie są jej cechy charakterystyczne? Dlaczego walka z pluskwami za pomocą domowych metod jest nieskuteczna? Jakie są rekomendowane i skuteczneCzytaj więcej Tytułowy wątek związany jest z faktem, iż w bardzo wielu przypadkach wytępienie insektów jest po pierwsze trudne i nie zawsze eksterminacji ulega cała kolonia, a po drugie, w pewnych okolicznościach mają one zwyczaj wracać tam, gdzie wcześniej były. Owe „okoliczności” to właściwie biologia niektórych owadów, ich zwyczaje, a nawet miejsce, w którym się zalęgły. Dla przykładu: mrówka faraonka buduje sieć gniazd satelickich, siedzib połączonych ze sobą korytarzami, a podczas dezynsekcji wystarczy nie dotrzeć choćby do jednego z nich (nawet jeśli żadna królowa nie przeżyje), by kolonia się odrodziła – robotnice wyhodują z jaj niejedną nową królową, osy i szerszenie mają zwyczaj budować gniazda w tym samym miejscu, w którym zostało zniszczone pierwotne, prusaki i karaluchy nierzadko budują gniazdo z daleka od naszej kuchni, a docierają do niej poprzez kanalizację, zatem przykładowe opryskanie pomieszczenia w żadnym razie nie wystarczy, by wytępić całą kolonię. Przez powyższe w wielu przypadkach walki z owadami do najważniejszych metod należą te, które wykorzystują fakt przenoszenia przez nie trucizny (trutki) na własnym ciele i zanoszenie jej do gniazda, co w dużym stopniu uprawdopodabnia powodzenie podjętych działań. Przy powyższym, niektóre środki działające w ten sposób zabezpieczają mieszkanie przez wiele miesięcy. Profilaktyka po dezynsekcji Aczkolwiek w zależności od światopoglądu, warunków w których pojawiły się insekty, ich ilości i z pewnością innych czynników, walkę z nimi możemy podjąć samodzielnie z wyłączeniem środków chemicznych. Podobnie możemy się zdecydować na tego typu kierunek profilaktyki po dokonaniu dezynsekcji. Pomaga w tym wiedza o tym, czego określone owady nie lubią, czyli stosowaniu tzw. straszaków. Niemal każdy gatunek unika pewnych: pokarmów, zapachów, warunków (temperatury, obecności innych organizmów) itd. W przypadku najczęściej eksterminowanych owadów, będących pospolitymi szkodnikami czy pasożytami, posiadamy już pewną wiedzę o ich przyzwyczajeniach, preferencjach czy bodźcach awersyjnych. I tak w zależności od gatunku: mrówki – nie znoszą: mięty, bazylii, cyprysów cytrynowych i dalii; ponadto nie lubią zapachu zmielonej kawy i cynamonu, które można rozsypać w newralgicznych miejscach w mieszkaniu, osy i szerszenie – nie cierpią czosnku, który można rozwiesić w miejscach ich częstego pobytu oraz tam, gdzie było gniazdo (lekko rozgniecione lub nacięte wianki, by puściły zapach), ponadto nie lubią one zapachu pewnych kwiatów, które można zasadzić w ogródku lub rozwiesić w doniczkach przy oknie, a są to: bratki, lawenda i pelargonie, pluskwy – unikają świeżej fasolki szparagowej, co było wykorzystywane przez ludzi już od setek lat, muchy – na te dobrze znane nosicielki milionów bakterii odstraszająco działają: mięta, cytrusy, ulatniający się ocet, jak również cynamon, pieprz i czosnek, a wśród roślin lawenda i paproć; ponadto muchy unikają koloru niebieskiego, rybiki cukrowe – w przypadku tych małych insektów wystarczy regularne wietrzenie przez kilka tygodni, prusaki i karaluchy – nie znoszą woni liści laurowych, które można pokruszyć i rozsypać w mieszkaniu, mole spożywcze – nie lubią cytrusów (można rozłożyć wysuszone skórki), tytoniu, podobnie nie znoszą zapachu cedru, którego gałązkami można wyłożyć półki, szafki, czy szuflady w kuchni. Profilaktyka nie zastąpi dezynsekcji Powyższe metody nie stanowią zagrożenia chociażby dla naszych zwierząt domowych i jest to ich główna zaleta, nie chcielibyśmy bowiem by np. nasz kot wylizał pozostawioną w mieszkaniu chemiczną trutkę żelową. Ponadto wymienione zalecenia dotyczą „małego problemu” lub okresu po przeprowadzonej dezynsekcji. Naturalne metody zabezpieczenia się przez szkodnikami i pasożytami nie pomogą nam jednak w walce z plagą insektów. Gdy ich ilość przekracza normy przyzwoitości lub pomimo stosowania naturalnych zapór pojawiają się one w narastającej ilości, owady zawsze obejdą nasze zabezpieczenia. Wówczas pomoże jedynie profesjonalna pomoc świadczona przez firmę DDD. Usługi ABC Insekt Każda osoba powinna zapoznać się z podstawowymi informacjami na temat osy pospolitej i zagrożenia jakie ze sobą niesie. OSA POSPOLITA (VESPULA VULGARIS) - podstawowe informacje Każdego roku w okresie letnim pojawia się problem z gniazdami os, które nie tylko są uciążliwe, ale również mogą stanowić realne zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka. Zapraszamy Państwa do zapoznania się z artykułem na temat występowania os pospolitych oraz ich trybu życia. Chcemy również wskazać Państwu podstawowe różnice pozwalające odróżnić osy od pszczół, ponieważ sprawia to często nie lada kłopot. BUDOWA Ciało osy pospolitej osiąga długość około 15 mm, zaś około 22-25 mm mierzy królowa całego roju. Generalnie samice są nieco większe od samców. W budowie ciała tych owadów można wyróżnić głowę, tułów i odwłok, całość o żółto-czarnym ubarwieniu. Wzór który się na nie składa, tworzy jednak różne kombinacje, w zależności od gatunku (klasyczne żółto-czarne paski, czarne strzałki z żółtymi kropkami po bokach itp.). Na głowie umiejscowiona jest para oczu złożonych (ocelli), kilka oczek prostych oraz aparat gębowy typu gryzącego. Osa pospolita wyposażona jest w ogromne żuwaczki, przy pomocy których jest w stanie ciąć najróżniejszy typ pokarmu (np. twarde chitynowe pancerze innych owadów, kawałki mięsa czy słodkiej bułki). Poza pokarmem, osy wykorzystują żuwaczki również do zeskrobywania fragmentów drewna, który następnie przerabiają na budulec gniazda. Osy, podobnie jak pszczoły i mrówki należą do rzędu błonkówek (Hymenoptera), a co za tym idzie - posiadają dwie pary błoniastych skrzydeł spiętych ze sobą rzędem haczyków. Tworzy to z nich jednolitą powierzchnię lotną. Warto zaznaczyć, że w czasie spoczynku, skrzydła te układają się wzdłuż ciała. W przerwie między zatułowiem, a odwłokiem znajduje się charakterystyczne przewężenie czyli stylik (jest to swoista osia talia). Na zakończeniu odwłoka znajduje się żądło, które stanowi naturalną broń w razie zagrożenia, a także ułatwia osom uśmiercenie ofiar. PO CO OSIE ŻĄDŁO ? Gdy chodzi o żądło os jest to zmodyfikowane pokładełko, czyli narząd, za pomocą którego samice wielu owadów składają jajeczka. Jest on u wielu gatunków ukryty i wiele owadów nie może stosować go do żądlenia (np. spiczasta szabelka na końcu odwłoka pasikonika zielonego). Jednak u os i innych żądłówek (czyli także pszczół, a nawet wielu gatunków mrówek) pokładełko przeszło specjalną modyfikację, dzięki czemu stało się ich groźną bronią. Dodatkowo, żądło os jest umieszczone w najbardziej ruchliwej części odwłoka, więc mogą nim wymachiwać w dowolnym kierunku. Samo żądło to taka jakby szpada połączona ze zbiorniczkiem zawierającym jad wielokrotnego użytku. WYSTĘPOWANIE I TRYB ŻYCIA Osy pospolite można spotkać w każdym miejscu, gdzie mieszkają i pracują ludzie. Żyją one w gromadach, zakładając gniazda, przeważnie kulistego kształtu, z szarej masy przypominającej papier, uzyskiwanej w wyniku przeżuwania drewna mieszanego następnie ze śliną. Wewnątrz gniazda znajduje się plaster zawierający złożone przez królową jaja, otoczony licznymi powłokami masy papierowej zapewniającymi ochronę przed zimnem rozwijającym się jajom, a następnie larwom. Stała temperatura oraz wilgotność potrzebna do rozwoju larw utrzymywana jest we wnętrzu gniazda dzięki izolacyjnemu działaniu jego ścian. Również otwór wejściowy jest niewielki, umożliwiający wejście lub wyjście jednemu owadowi. Osy zakładają gniazda w miejscach zacisznych pod okapami dachów, na strychach, w rozpadlinach, a nawet w opuszczonych norach gryzoni, na grządkach w ogrodzie lub w ziemi, skąd robotnice usuwają nawet niewielkie kamyki, aby umożliwić rozbudowę gniazda. Osy i ich gniazda można łatwo dostrzec, ponieważ są one bardzo aktywne w ciągu dnia. Roje owadów są zatem dobrze widoczne i słyszalne w miejscach, gdzie znajdują sie ich kolonie. A kolonie te składają się z płodnych samic - królowych, samców - trutni oraz bezpłodnych samic zwanych robotnicami: zbieraczek, strażniczek i nianiek. Różnice w wyglądzie między królową a robotnicami są nieznaczne. Wydzielając specyficzny feromon przyczynia się do utrzymania w ładzie i porządku całej koloni, a także do odpowiedniego podziału jej na kasty. Królowa wytwarza także substancję odstraszającą, umożliwiającą swobodne poruszanie po ulu. Zapewnia jej to dominację w całej koloni. Początkowo, gdy w gnieździe jest dużo larw, robotnice zbierają dla nich pokarm zawierający białko zwierzęce, a w zamian otrzymują słodką wydalinę, którą chętnie zlizują. Pod koniec lata larw jest znacznie mniej - więc robotnice poszukują słodkich pokarmów w siedzibach ludzkich, spijają nektar z kwitnących roślin. Generalnie jednak osy są wszystkożerne, bywają szkodnikami owoców, atakują również inne owady. Największy rozwój kolonii następuje po trzech miesiącach od jej założenia, a pod koniec lata pojawiają się w niej płodne samice i samce. W gnieździe może być sześć do dziesięciu tysięcy komórek. Zdarza się, że takie kolonie są aktywne jeszcze w październiku, a nawet w listopadzie. Formą zimującą są zapłodnione samice, które wiosną zakładają nowe gniazda. Trutnie i robotnice giną przed zimą. RÓŻNICE MIĘDZY PSZCZOŁĄ A OSĄ Osy bardzo często mylone są z pszczołami ze względu na podobieństwo wizualne, jednak charakteryzują się one innymi zasadami życia. Poniżej wskazane zostaną główne różnice pomiędzy tymi dwoma owadami, zarówno w wyglądzie, jak i w prowadzonym trybie życia: Osy są sporo dłuższe od pszczół. Porównując robotnice (najczęściej spotykane na łąkach, w parkach czy w ogrodach) można stwierdzić, że pszczoła robotnica ma około 12-15 mm długości, gdy tymczasem osa robotnica osiąga długość nawet do 20 mm. Pszczoły w porównaniu do os są też bardziej krępe, mocniej owłosione i ciemniejsze. Mają też mniej widoczne przewężenie między tułowiem a odwłokiem ? u os jest ono bardziej uwypuklone. U os występuje silnie rozwinięty aparat gębowy typu gryzącego, czyli różni się od aparatu pszczół, które posiadają typ gryząco-liżący. Osy żywią się głównie pokarmem zwierzęcym, częściowo roślinnym (zalicza się je do wszystkożernych), natomiast pszczoły są roślinożerne. Osy nie magazynują żywności, więc plastry służą im tylko do wychowy czerwia, zaś pszczoły magazynują znaczne ilości pożywienia. Osy budują gniazda na ziemi lub nawet w ziemi (w różnych norach czy wykopanych dołach), natomiast pszczoły najczęściej tworzą je nad powierzchnią ziemi, najczęściej na drzewach. Osy zeskrobują z drzew drobniutkie wiórki, sklejają je śliną i tworzą masę papierową, której używają do prac budowlanych. Ma ona charakterystyczny kolor tektury. Pszczoły wytapiają ze swojego ciała wosk i z niego budują plastry koloru złocistożółtego. Osy budują w gnieździe kilka, a nawet kilkanaście poziomych plastrów, a otwory ich komórek są zwrócone do dołu. Pszczoły zaś budują plastry pionowe. W gniazdach os nie znajdziemy miodu, gdyż nie wytwarzają go. Są one wszystkożerne, więc żywią się również roślinnym pokarmem, ale nie zbierają nektaru z kwiatów w przeciwieństwie do pszczół, które to robią i są naturalnymi wytwórcami miodu. Zdarzają się osy samotnice, natomiast pszczoły zawsze żyją w rodzinach. Osa żądli wiele razy aplikując zawsze po trochu jadu. Nie zostawia żądła w ciele ofiary, może je bez problemu wyjąć i polecieć dalej. Pszczoła podczas próby wyciągnięcia żądła ze swojej ofiary wyszarpuje cały aparat żądłowy i zaraz po tym ginie. Pozostawione w ciele ofiary żądło aplikuje jad nawet po oddzieleniu się od pszczoły. Osy są agresywne z natury szybko atakują każdego, kto stanie im na drodze (zarówno człowieka, jak też inną pszczołę). To szybkie wpadanie w gniew jest zapewne podyktowane faktem, że osa nie musi obawiać się utraty żądła i śmierci w sytuacji ataku na ofiarę, o czym wskazywała wyżej wymieniona różnica. Natomiast pszczoły są gatunkiem bardzo spokojnym i dość łagodnym. Ich ataki agresji zwykle są spowodowane konkretnym czynnikiem drażniącym. Użądlenia os są mniej szkodliwe od użądleń pszczół , ponieważ ?wstrzykują? one pod skórę tylko część jadu. Aby wywołać śmierć dorosłego człowieka potrzeba kilkuset użądleń osy (wyjątek oczywiście stanowią alergicy u których może wystąpić wstrząs anafilaktyczny, a także dzieci oraz osoby starsze). Powyższe różnice wskazano głównie na podstawie opracowania Barbary Wilkianiec. Jak można zauważyć osy i pszczoły w rzeczywistości o wiele więcej różni niż łączy. Zdecydowanie bardziej pożyteczne dla człowieka są pszczoły. To z nimi żyjemy zgodnie na jednej przestrzeni od tysięcy lat. CIEKAWOSTKI : Tagi: Zwalczanie os, usuwanie gniazd szerszeni, Potwierdzono, że w figach można znaleźć martwe osy. Owady wchodzą w dojrzewające figi, składają tam jajka, a następnie umierają wewnątrz owocu. Specjalne enzymy rozkładają ciało osy. Jak donoszą naukowcy na łamach pisma ?Palaeontology? - osy sprzed dziesiątków milionów lat zasiedlały gnijące jaja dinozaurów. W 1989 r. w Argentynie odkryto doskonale zachowaną skamieniałość jaja olbrzymiego tytanozaura. Niedawno naukowcy dostrzegli, że w środku jajka o średnicy 20 cm znajdują się niewielkie otworki (długie na 2-3 mm i szerokie na 1 mm), które strukturą przypominały kokony owadów. Zdaniem badaczy są one najbardziej zbliżone kształtem i rozmiarem do kokonów pewnych gatunków dzisiejszych os. Dr Jorge Genise z Museo Argentino de Ciencias Naturales twierdzi, że osy mogły się mogły spełniać ważne zadanie, ponieważ najprawdopodobniej żywiły się owadami, które żerowały na gnijących jajach dinozaurów oraz usuwały gnijące resztki przed następnym sezonem lęgowym. Gniazdo osy może mieć nawet metr średnicy! W takim gnieździe może mieszkać nawet 7000 osobników! Niektóre osy piją sfermentowaną ciecz z owoców. Owady upijają się w ten sposób do nieprzytomności. zwalczanie os usuwanie gniazd szerszeni dezynsekcja sektor użyteczności publicznej sektor rolniczy sektor klienta indywidualnego sektor spożywczo - przemysłowy

jak dlugo zyja pluskwy po dezynsekcji