1. Przyczyny choroby. Chłoniaki nieziarnicze to nowotwory układu chłonnego. Przyczyny choroby nie są do końca poznane, choć duży wpływ na jej rozwój mają czynniki środowiskowe, w tym szkodliwe działanie związków chemicznych czy zakażenie bakterią Helicobacter pylori. Wczesne objawy to powiększenie węzłów chłonnych Nowotwory u dzieci stanowią drugą co do częstości przyczynę zgonów. Najmłodsi najczęściej chorują na białaczkę – stanowi ona 26% wszystkich chorób nowotworowych wieku dziecięcego. Następnie występują nowotwory układu krwiotwórczego (chłoniak Hodgkina i chłoniaki nieziarnicze) stanowiące 16%, guzy mózgu – 22%, a 30% to Typowe objawy chłoniaka nieziarniczego obejmują: powiększone węzły chłonne. dreszcze. spuchnięty brzuch. uczucie sytości po zjedzeniu bardzo mało. łatwe powstawanie siniaków. duszność. kaszel. częste infekcje. Chłoniak to ogólne określenie używane w odniesieniu nowotworów układu limfatycznego. Objawy chłoniaka obejmują powiększenie węzłów chłonnych, gorączkę, gwałtowną utrata masy ciała. Najczęściej chłoniaki diagnozuje się u dzieci oraz u dorosłych po 60. roku życia. W podstawowym podziale wyróżniamy dwa rodzaje choroby Angina u dzieci jest chorobą wywoływaną przez paciorkowce. Pierwsze objawy anginy u dzieci to ból gardła, szybko rosnąca temperatura. Anginy u dziecka nie wolno lekceważyć, bo czasem daje groźne powikłania. W przypadku anginy chore dziecko musi obejrzeć lekarz i przepisać antybiotyki. Witam!!! U bliskiej mi Osoby lekarze podejrzewają Chłoniaka Tarczycy. Ponoć to nie jest częsta choroba Tarczycy i dlatego chciałabym zapytać, czy to powazna choroba, czy jest ryzyko, że Chłoniak może okazac się złośliwy? Jaka wtedy jest forma leczenia? Tylko chemioterapia? Wv9F0. 27-letnia blogerka cierpiała z powodu swędzącej skóry. Okazało się, że jest to powodowane chorobą nowotworową. Dziś pokazuje, że nawet w walce o zdrowie i życie można zachować uśmiech. Zobacz film: "Chroń się przed rakiem. Zmień swoje nawyki" 1. Chłoniak Hodgkina - objawy Rok przed diagnozą nic nie zwiastowało tragedii. Georgie Swallow najpierw zauważyła na skórze nietypowe zmiany. Myślała, że to wypryski. Zaczęła tracić na wadze i odczuwać uporczywy świąd, który z kolei zrzuciła na egzemę. Eliminowała z diety kolejne składniki, sądząc, że doświadcza alergii pokarmowej, która skutkuje świądem. Potem pojawił się kaszel i trwające miesiąc objawy sugerujące grypę. Prawda była dużo bardziej brutalna. To wszystko były objawy potencjalnie śmiertelnej choroby – chłoniaka Hodgkina. Na szyi dziewczyny znaleziono guz wielkości śliwki. Georgie Swallow przeszła chemioterapię. Choroba, jak się wydawało, została pokonana po sześciu miesiącach walki. Ale po trzech miesiącach nastąpiła wznowa. Blogerka nie poddała się. 2. Chłoniak Hodgkina - walka z chorobą Dziś dziewczyna pokazuje swoją walkę z chorobą. Pozuje w fantazyjnych strojach i perukach na szpitalnych łóżkach. Chce nieść pozytywne przesłanie i nadzieję dla innych chorych. Na swoim blogu pisze o tym, jak z uśmiechem przejść przez chemioterapię. Swoją łysą głowę porównuje do łyżek i ziemniaków. To jedna z jej metod, by akceptować to, co nieuniknione, czyli utratę włosów. Dziewczyna podpowiada również, że warto kupić psa, który może być świetnym terapeutą. Dodaje też, że warto jeść to, co się lubi i co uszczęśliwia. Georgie zachęca również do pracy charytatywnej, aby skupiać na czymś dobrym energię. Poleca fantazyjne stroje i peruki, a nawet malowanie głowy. Zdradza również, że poczuła się lepiej, gdy poznała inne osoby w takiej samej sytuacji. Georgie Swallow ma świadomość powagi swojej choroby, ale nie chce sobie dodawać więcej zmartwień, niż to konieczne. Marzy, by żyć najpełniej, jak się da. Pragnie tą energią zarażać inne chore dziewczyny, aby przez chemioterapię szły na swoich własnych zasadach. 3. Chłoniak Hodgkina - rokowanie Chłoniak Hodgkina znany jest również jako ziarnica złośliwa. Jeszcze dekadę temu sądzono, że nie ma na jej wyleczenie szans. Nieliczni chorzy, dzięki intensywnemu leczeniu, zyskiwali najwyżej kilka lat życia. Współcześnie odpowiednio wczesne rozpoznanie i dobrze wzdrożone leczenie, pozwala osiągnąć sukces i ocalić życie nawet 90 proc. pacjentów. Warunkiem jest szybka diagnostyka. Dlatego zauważając u siebie niepokojące objawy, nie należy zwlekać z omówieniem ich z lekarzem. To może być ta kluczowa rozmowa, która przyczyni się do ocalenia życia. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy Chłoniak to nowotwór złośliwy. To również najczęściej diagnozowany nowotwór krwi. Pierwsze objawy chłoniaka bywają niespecyficzne i łatwo pomylić je z przeziębieniem. spis treści 1. Objawy chłoniaka - powiększenie węzłów chłonnych 2. Objawy chłoniaka - inne objawy chłoniaka nieziarniczego 1. Objawy chłoniaka - powiększenie węzłów chłonnych Chłoniaki nieziarnicze stanowią liczną grupę, różniącą się między sobą pod względem budowy oraz przebiegu klinicznego. Główną przyczyną zgłaszania się do lekarza jest powiększenie węzłów chłonnych. Zobacz film: "Nowotwory, które rozwijają się bezobjawowo" Zwykle wzrost następuje powoli, występuje tendencja do łączenia się w pakiety (powiększenie węzłów znajdujących się w bliskim sąsiedztwie). Ich średnica przekracza dwa centymetry. Skóra nad powiększonym węzłem jest niezmieniona. Po wzroście może wystąpić zmniejszenie węzłów chłonnych, nawet do wymiaru początkowego, co utrudnia wykrycie nowotworu. Jeżeli dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych zlokalizowanych w śródpiersiu, wystąpić może duszność, kaszel, objawy związane z uciskiem na żyłę główną górną. Powiększone węzły chłonne w jamie brzusznej mogą powodować ucisk na żyłę główną dolną, co może skutkować powstaniem wodobrzusza oraz obrzękiem kończyn dolnych. 2. Objawy chłoniaka - inne objawy chłoniaka nieziarniczego Oprócz powiększonych węzłów chłonnych przy chłoniaku nieziarniczym wystąpić może szereg innych objawów: objawy ogólne chłoniaka – gorączka, narastające osłabienie, utrata masy ciała, nocne poty; objawy pozawęzłowe chłoniaka – zróżnicowane w zależności od rodzaju występującego chłoniaka i jego lokalizacji: ból brzucha – związany z powiększeniem śledziony i wątroby; żółtaczka w przypadku zajęcia wątroby; krwawienia z przewodu pokarmowego, niedrożność, zespół złego wchłaniania, bóle brzucha – w przypadku lokalizacji w przewodzie pokarmowym; duszność, obecność płynu w jamie opłucnowej – w przypadku nacieku w tkance płucnej lub opłucnej; objawy neurologiczne, związane zarówno z naciekiem ośrodkowego, jak i obwodowego układu nerwowego; zajęte mogą być również – skóra, tarczyca, ślinianki, nerki, nadnercza, serce, osierdzie, narządy rozrodcze, gruczoły sutkowe, oczy. objawy związane z nacieczeniem szpiku – w badaniach laboratoryjnych pojawia się zwykle zwiększona liczba białych ciałek krwi, spada liczba krwinek czerwonych oraz płytek krwi. Na podstawie występujących objawów stworzono klasyfikację zaawansowania chłoniaków nieziarniczych: stopień I - zajęcie jednej grupy węzłów; stopień II - zajęcie ≥ grup węzłów po jednej stronie przepony; stopień III - zajęcie ≥ grup węzłów po obu stronach przepony; stopień IV - zajęcie szpiku lub rozległe zajęcie narządu pozalimfatycznego. W każdym stopniu dodatkowo wskazuje się, czy występują objawy ogólne (gorączka >38stopni, poty nocne, utrata masy ciała >10 proc. w ciągu pół roku), czy są one nieobecne. Przebieg objawów i siła ich narastania w tej bardzo licznej grupie jest różna i zależy między innymi od grupy, do której jest zakwalifikowany (NHL powolne, agresywne czy bardzo agresywne). Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Joanna Gładczak Lekarz specjalista chorób wewnętrznych. Autorka wielu profesjonalnych publikacji medycznych. Do rozrostu nowotworowego dochodzi, kiedy w trakcie dojrzewania limfocytów pojawia się błąd, w wyniku którego powstaną nieprawidłowe komórki. Następnie te nieprawidłowe komórki nowotworowe ulegają nagromadzeniu w różnych częściach organizmuObjawy chłoniakaKlasyczne objawy chłoniaka:powiększenie węzłów chłonnychnaciek (guz) pozawęzłowypowiększenie śledziony i wątrobyobjawy ogólne choroby takie jak gorączka, poty nocne lub utrata masy mogą atakować wszystkie układy i narządy. Z tego powodu możliwe jest wystąpienie szeregu objawów, które mogą sugerować, gdzie doszło do nacieczenia nowotworowego i ucisku chorobowo zmienionych węzłów chłoniaka i lokalizacja nowotworuObjawGdzie może być umiejscowiony chłoniakbóle i opuchnięcie nógmogą sugerować obecność chłoniaka w okolicach dużych naczyńbóle głowy i kręgosłupa, porażenie nerwów czaszkowych, osłabienie kończyn, parestezje, ból typu korzeniowegomogą wskazywać na umiejscowienie nowotworu w mózgu i/lub kręgosłupiebolesność w obrębie jamy brzusznej, powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, żółtaczka, krwawienie z przewodu pokarmowego, utrata wagi, czy niestrawnośćmogą sugerować obecność chłoniaka w przewodzie pokarmowymduszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, trudności w połykaniumogą sugerować zajęcie węzłów w okolicy klatki piersiowejniedokrwistość i małopłytkowośćmogą być wyrazem zajęcia szpiku kostnegoRodzaje chłoniakaChłoniaki ziarnicze, chłoniaki nieziarniczeNajbardziej ogólny podział to podział na chłoniaki ziarnicze (ziarnica złośliwa, znana również jako choroba Hodgkina) i nieziarnicze, które wywodzą się z limfocytów B, T oraz komórek natural killers – agresywne, chłoniaki łagodneChłoniaki różnią się między innymi szybkością przebiegu choroby. Zależnie od tego dzielimy je na agresywne, które mogą doprowadzić do śmierci chorego (oczywiście jeśli się nie podejmie leczenia) w ciągu kilku lub kilkunastu miesięcy oraz łagodne (indolentne) przebiegające powoli. Ich rozwój może trwać nawet kilkanaście tej pory nie udało się odkryć, co konkretnie jest przyczyną rozwoju chłoniaków. Możliwe jest natomiast wskazanie czynników ryzyka, które sprzyjają rozwojowi choroby. Zarówno w przypadku chłoniaków nieziarniczych, jak i chłoniaka Hodgkina, czynniki te są ryzykachoroby autoimmunologiczne – zauważono, że u osób chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), celiakię, toczeń, chorobę Hashimoto czy zespół Sjorgena występuje zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaków;zakażenia wirusowe – istnieją dane potwierdzające onkogenne znaczenie wirusów Epsteina-Barr (EBV) i ostrej T-komórkowej białaczki/chłoniaka osób dorosłych (HTLV-I), zapalenia wątroby typu C (HCV), cytomegalii (CMV), ludzkiego wirusa opryszczki typu 8 (HHV-8) oraz SV-40 i HTLV-II;zakażenia bakteryjne – zakażenie Helicobacter pylori, krętkiem boreliozy czy Campylobacter jejuni;obniżenie sprawności funkcjonowania układu odpornościowego u osób przyjmujących leki immunosupresyjne oraz u osób zakażonych wirusem HIV, także z powodu wrodzonych niedoborów odporności;stosowania radio- lub chemioterapii z powodu konieczności leczenia innego nowotworu może czasem prowadzić do rozwoju wtórnego nowotworu;narażenie na promieniowanie jonizujące;narażenie na substancje chemiczne i toksyny obecne w rozpuszczalinkach, nawozach, opryskach roślin, benzen, azbest, lakiery, farby, pyły;predyspozycje dowodzą, że zapadalność w przypadku chłoniaka Hodgkina wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku kolei typy nieziarnicze zbierają żniwo w wysokości kilkunastu zachorowań na 100 tys. Najczęściej zachorowaniu ulegają młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz 60–70-latkowie. Możliwe jest także wystąpienie chłoniaków nieziarniczych u HodgkinaZachorowalność na chłoniaka Hodgkina (HL) wynosi 2 na 100 tys. osób. Najczęściej chorują młodzi dorośli w wieku 20–30 lat oraz osoby po 50. roku chłoniaka HodgkinaZdecydowana większość chorych zgłasza się do lekarza z powodu powiększenia węzłów chłonnych. Najczęściej są to powiększone węzły chłonne obwodowe znajdujące się powyżej przepony-szyjne, nadobojczykowe, pachowe. Węzły chłonne zwykle nie są bolesne, skóra nad nimi nie jest zaczerwieniona. W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do powiększenia śledziony (30 proc. chorych).W ok. 60–70 proc. przypadków zachorowań zauważa się też powiększenie węzłów śródpiersia, co może się objawiać przewlekłym kaszlem, dusznością czy bólami pozawęzłowe chłoniaka Hodgkina zdarzają się rzadko. Choroba może się wtedy szerzyć przez ciągłość lub rozsiewać drogą krwionośną. Do najczęściej zajmowanych narządów pozalimfatycznych należą: płuca, wątroba, szpik kostny, 30 proc. chorych w momencie rozpoznania ma objawy ogólne takie jak:gorączka,nocne poty,zmniejszenie masy ciała (> 10 proc. w ciągu 6 mies.),chorobie może też towarzyszyć uporczywy świąd nieziarniczeChłoniaki o małej złośliwości (łagodne, indolentne)Mają one łagodny przebieg, który wiąże się z wieloletnim okresem przeżycia bez leczenia. Często nie wymagają rozpoczęcia leczenia – obowiązuje natomiast systematyczna kontrola węzłów chłonnych i morfologii („watch and wait”).Wskazaniem do rozpoczęcia terapii może być pojawienie się objawów ogólnych choroby (gorączka, poty, utrata masy ciała), znaczne powiększenie węzłów chłonnych śledziony, wątroby, istotne nacieczenie szpiku kostnego, czego wyrazem może być niedokrwistość i części chorych (3–10 proc.) po różnym czasie trwania choroby obserwuje się transformację w bardziej agresywnego występujące chłoniaki indolentne to: przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniak limfocytowy, chłoniak o dużym stopniu złośliwości (agresywne)Przeżycie chorych na tego typu nowotwór bez leczenia wynosi od kilku do kilkunastu występującym chłoniakiem z tej grupy to chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL). Chłoniaki agresywne zawsze wymagają podjęcia pilnego diagnostyki typów nieziarniczych, jest podobnie , jak w HL, badanie histopatologiczne (węzła chłonnego, nacieku tkankowego, szpiku)Leczenie chłoniaków nieziarniczychWybór metody leczenia jest zdeterminowany przez:typ histopatologiczny miany,stopień zaawansowania choroby, przez który rozumiemy wielkość i lokalizację nacieku,wiek,stan ogólny obejmuje radioterapię (często wystarczającą dla niewielkich zlokalizowanych nacieków chłoniaka indolentnego), chemioterapię, złożoną najczęściej z kilku cytostatyków, immunoterapię (przeciwciała monoklonalne, które w precyzyjny sposób odnajdują komórki nowotworowe i następnie je niszczą).Najczęściej stosowany standard rozpoczynający leczenie to kombinacja chemio- i immunoterapii. W przypadku zachorowania na chłoniaka skóry stosuje się fotochemioterapię PUVA i promieniowanie w leczeniu stosuje się tzw. leczenie wspomagające, które ma na celu chronić chorego przed zakażeniami, pomagać w namnażaniu zdrowych leukocytów czy też przeciwdziałać bólowi i wymiotom, które mogą wystąpić, jako działanie niepożądane leczenia chłoniaków agresywnych, w przeciwieństwie do indolentnych powinno być wdrożone jak uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60 u których wystąpiła remisja po leczeniu muszą się zgłaszać na zaplanowane kontrole oraz wykonywać zalecone badania. Chorzy muszą być pod stałą kontrolą, ponieważ należy obserwować stan zdrowia pacjenta, aby na czas zauważyć nawrót lub postęp chłoniakaLeczenie polega na zastosowaniu chemioterapii lub w skojarzeniu chemio- i ostatniej dekadzie dokonał się znaczący postęp w leczeniu chłoniaka bowiem do terapii leki celowane (działające wybiórczo na komórki nowotworowe), takie jak: brentuksymab vedotin, przy chłoniakuRokowanie w chłoniaku Hodgkina jest dobre, a odsetek wyleczeń sięga 80 proc., Niemniej u 20–30 proc. pacjentów, którzy początkowo uzyskali odpowiedź na leczenie, dochodzi do nawrotu chłoniakaBadanie histopatologicznePodstawą rozpoznania pozostaje ocena histopatologiczna węzła chłonnego lub innej nacieczonej tkanki. Charakterystyczne dla chłoniaka Hodgkina jest stwierdzana w nacieku obecność komórek Reed-Sternberga oraz komórek Hodgkina. Biopsja aspiracyjna nie jest miarodajną metodą diagnostyczną ze względu na mały odsetek tych komórek znajdujących się w masie histopatologiczne pozwala ustalić typ HL, co ma znaczenie tak dla rokowania, jak i wyboru sposobu laboratoryjneUstalenie stopnia zaawansowania chorobyOcena rozmiaru choroby, a więc ilości, lokalizacji powiększonych węzłów, nacieków pozawęzłowych. Badanie, które temu służy, standardowo stosowane w diagnostyce HL to PET (pozytronowa tomografia emisyjna).Warto wiedziećBardzo duże znaczenie ma rozpoznanie choroby w najwcześniejszym stadium choroby, gdyż szanse całkowitego wyleczenia są wówczas znacznie wyczuwasz u siebie zmianę, która może być powiększonym węzłem chłonnym, koniecznie zgłoś się do węzłów chłonnych utrzymujące się powyżej trzech tygodni wymaga konsultacji specjalistycznej oraz oceny w miarodajnym badaniem w przypadku podejrzenia choroby jest badanie histopatologiczne wyciętego w całości węzła , bądź nacieczonej tkanki. Biopsja nie jest badaniem przynajmniej raz w roku diagnoza i podjęte leczenie mogą uratować ci życie. Chłoniaki to nowotwory, z którymi medycyna coraz skuteczniej potrafi walczyć. Warto jednak dowiedzieć się o nich jak najwięcej, aby móc jak najwcześniej zareagować. Chłoniaki, podobnie jak białaczki, są chorobami nowotworowymi, związanymi ze zmianami w układzie białych krwinek. Objawy obu typów nowotworów mogą być zbliżone i zarazem początkowo łatwe do przeoczenia, gdyż u dzieci przypominają infekcje. Sygnałem rozwijającego się chłoniaka mogą być: pogłębiająca się anemia, gorączka bez wyraźnej przyczyny, utrzymujące się zakażenia błon śluzowych jamy ustnej, gardła, ucha czy nosa, bóle kości, skaza krwotoczna, bóle brzucha, spadek wagi ciała. W przypadku chłoniaków dochodzi do nadmiernego rozmnażania się białych krwinek w układzie limfatycznym (chłonnym) organizmu. Układ chłonny odpowiada za obronę organizmu przed infekcjami. Jego komórki - limfocyty powstają w szpiku kostnym (podobnie jak inne komórki krwi). Limfocyty jako białe krwinki stanowią składnik krwi. Tworzą też narządy: grasicę, śledzionę, migdałki oraz węzły chłonne. Wszystkie rodzaje tych nowotworów są złośliwe, jednak stopień złośliwości poszczególnych rodzajów chłoniaka jest różny. W klasyfikacji medycznej chłoniaki dzieli się na: chłoniaki B-komórkowe, chłoniaki T/NK-komórkowe, chłoniak Hodgkina, zaburzenia limfoproliferacyjne związane z niedoborem odporności. Tradycyjnie mówi się o dwóch rodzajach chłoniaków: chłoniakach nieziarniczych (Non-Hodgkin Lymphoma - NHL) ziarnicy złośliwej (inaczej: chłoniaku Hodgkina, chorobie Hodgkina, Hodgkin Disease-HD, lymphogranulomatosis maligna - LGM). Chłoniaki u dzieci - chłoniak Hodgkina Jest typem nowotworu, który może się rozwinąć w dowolnym miejscu, gdzie znajduje się tkanka chłonna i w narządach: płucach, opłucnej, kościach, skórze, przewodzie pokarmowym, mózgu. Najczęstszym objawem są powiększone węzły chłonne nadobojczykowe. Towarzyszy temu podwyższona temperatura, chudnięcie, nocne poty, swędzenie skóry i suchy kaszel. Jeśli nowotwór zlokalizowany jest w jamie brzusznej manifestuje się ostrym bólem przypominającym atak wyrostka robaczkowego. W leczeniu chłoniaków Hodgkina medycyna dokonała olbrzymiego postępu. Obecnie udaje się całkowicie wyleczyć 90% pacjentów, choć terapia daje też często poważne powikłania. Nieziarnicze chłoniaki złośliwe NHL Chłoniaki nieziarnicze pojawiają się w wyniku klonalnego rozrostu komórek limfoidalnych - limfocytów B, limfocytów T lub komórek naturalnej cytotoksyczności - NK. Na chorobę tę 3 razy częściej zapadają chłopcy. Większość zachorowań odnotowuje się wśród dzieci w wieku od 5 do 15 lat. Najbardziej narażone są osoby z niedoborami immunologicznymi. Objawy NHL mogą być początkowo niespecyficzne, co utrudnia diagnozę. Szybkie rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia jest kluczowe by dziecko miało jak największe szanse wrócić do zdrowia. Chłoniak nieziarniczy najczęściej powstaje w miejscach zgrupowania tkanki limfatycznej: w węzłach chłonnych, migdałkach gardłowych, grasicy, kępkach Peyera w przewodzie pokarmowym. Rzadziej występują w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym, skórze i tkance podskórnej, tkance płucnej. Zmienione chorobowo limfocyty krążą po organizmie wraz z krwią i choroba może w szybkim czasie rozprzestrzeniać się na wiele odległych od pierwotnego ogniska miejsc. U dzieci i młodzieży chłoniaki nieziarnicze rozrastają się w dużym tempie. Objawy ogólne to: gorączka, osłabienie, nocne poty, spadek wagi. Objawy jakie pojawiają się u pacjenta zależą głównie od zlokalizowania nowotworu. Można wyróżnić następujące postaci kliniczne choroby: postać brzuszna - występuje u 38% pacjentów, postać śródpiersiowa - u 30% chorych, postać węzłowa - 11% chorych, zajęcie utkania limfatycznego pierścienia gardłowego Waldeyera - 10% i postacie rozsiane. Nowotwory NHL u dzieci w klasyfikacji opartej na badaniach histopatologicznych należą najczęściej do 3 grup: Chłoniaki z komórek prekursorowych, limfoblastyczne T-komórkowe lub nie-B, nie-T, Chłoniaki z komórek dojrzałych (obwodowych) B, Chłoniaki anaplastyczne olbrzymiokomórkowe. Przyczyny występowania chłoniaków u dzieci Chłoniaki są trzecim najczęściej występującym typem nowotworów u dzieci. Liczba przypadków co roku rośnie. Niestety nie znamy dokładnych przyczyn powstawania chłoniaków. Jak dotąd wykluczono genetyczne i zakaźne podłoże tej choroby. Wiadomo że częściej chorują osoby, które przechodziły mononukleozę zakaźną, są zakażone HIV, bakterią Helicobacter pylori, wirusem HCV a także miały kontakt z niektórymi chemikaliami oraz chorujące na inne choroby astmę, alergię, celiakię, gruźlicę. Najczęstsze choroby genetyczne Diagnozowanie chłoniaków Przy podejrzeniu chłoniaka lekarz może zlecić szereg badań, które pozwalają potwierdzić diagnozę, ustalić typ chłoniaka i znaleźć ewentualne miejsca jego rozsiania: morfologię krwi obwodowej, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny PET-TK, badanie histopatologiczne fragmentu zajętego narządu, usuniętego węzła chłonnego lub wycinka z guza, biopsję aspiracyjną szpiku. Leczenie chłoniaków W przypadku choroby Hodgkina leczenie polega na chemioterapii. Często leczeniem uzupełniającym jest radioterapia. U dzieci cierpiących na chłoniaki nieziarnicze tworzy się specjalne wielolekowe programy chemioterapii w zależności od typu histopatologicznego chłoniaka oraz stopnia zaawansowania nowotworu. Leczenie jest bardzo skomplikowane i obarczone dużym ryzykiem powikłań, ale w zdecydowanej większości przypadków kończy się powodzeniem. KatarzynaBialasiewicz/getty images Chorobami nowotworowymi dotyczącymi układu chłonnego (limfatycznego), odpowiedzialnego za obronę organizmu przed patogenami, są chłoniaki. Wyróżniamy chłoniaki nieziarnicze oraz chłoniaka Hodgkina. Rokowania w chłoniakach zależą przede wszystkim od ich zaawansowania oraz typu komórek, z których się wywodzą. Chłoniaki Hodgkina, dotyczące głównie osób młodych, rokują całkowitym wyleczeniem u ponad 80% chorych. Rokowania w przypadku chłoniaków nieziarniczych zależą przede wszystkim od ich podatności na leczenie oraz stopnia zaawansowania klinicznego w momencie rozpoznania. Co to są chłoniaki? Chłoniaki są nowotworami złośliwymi układu chłonnego, czyli systemu naczyń, narządów (takich jak migdałki podniebienne, grasica i śledziona) oraz węzłów chłonnych rozmieszczonych w całym organizmie. Główną rolą układu chłonnego, nazywanego inaczej limfatycznym, jest obrona organizmu przed patogenami. Chłonka, która płynie w naczyniach, zawiera komórki układu odpornościowego, czyli limfocyty – zdolne do produkcji przeciwciał, które neutralizują wnikające, groźne dla zdrowia, czynniki chorobotwórcze. Wyróżniamy limfocyty T i komórki cytotoksyczne (w skrócie nazywane NK), odpowiedzialne za bezpośrednie niszczenie drobnoustrojów, oraz limfocyty B, produkujące przeciwciała. Chłoniak to choroba polegająca na rozroście klonu nieprawidłowych komórek układu limfatycznego. Komórki te mogą ulec mutacji nowotworowej na każdym etapie ich skomplikowanego dojrzewania, z czego wynika duża różnorodność typów chłoniaków. Najczęściej spotykane są rozrosty nieprawidłowych limfocytów typu B. Rodzaje chłoniaków Podstawowy podział chłoniaków uwzględnia chłoniaki nieziarnicze (chłoniaki nie-Hodgkina) oraz chłoniaka Hodgkina. Do najczęstszych chłoniaków nieziarniczych zaliczamy: chłoniaki rozlane z dużych komórek B, chłoniaki grudkowe, chłoniaki z komórek płaszcza, chłoniaki Burkitta, chłoniaki naciekające narządy, np. mózg, płuca, żołądek czy skórę. Istnieje czterostopniowa klasyfikacja zaawansowania klinicznego chłoniaków (tzw. klasyfikacja z Ann Arbor). Stopień I oznacza chorobą ograniczoną do pojedynczych węzłów, natomiast IV, najwyższy, opisuje zajęcie węzłów chłonnych oraz narządów pierwotnie nienależących do układu limfatycznego. Objawy i leczenie chłoniaków Głównymi symptomami chłoniaków są powiększone węzły chłonne, objawy ogólne (gorączka, utrata masy ciała, nocne poty) oraz objawy uciskowe, wynikające z obecności guza nowotworowego poza węzłami chłonnymi. Główną metodą leczenia chłoniaków jest chemioterapia, w niektórych przypadkach połączona z radioterapią. Sukces terapeutyczny, czyli szansa na całkowite wyleczenie pacjenta, zależy głównie od chemiowrażliwości (podatności na leczenie) nowotworu. Chłoniak Hodgkina, inaczej zwany ziarnicą złośliwą, dotyczy specyficznych limfocytów typu B, nazywanych komórkami Hodgkina. Objawy choroby oraz jej leczenie są podobne jak w przypadku chłoniaków nieziarniczych. Jakie są rokowania w poszczególnych typach chłoniaków? Chłoniaki nieziarnicze ze względu na rokowanie co do przeżycia podzielić można na: powolne, agresywne i wybitnie agresywne. Chłoniaki powolne rokują bardzo dobrze, chorzy nawet bez zastosowanego leczenia przeżywają kilkanaście lat. Do tej grupy zaliczają się chłoniaki: grudkowe, niektóre B-komórkowe, skóry i żołądka. W tych przypadkach leczenie nie musi zostać włączone bezpośrednio po rozpoznaniu choroby. Nowotwory te najczęściej pojawiają się u ludzi starszych. Po odpowiedniej terapii pacjenci przeżywają przeciętnie ponad 10 lat. Chorzy na chłoniaki nieziarnicze agresywne rokują gorzej – tacy pacjenci przeżywają do kilkunastu miesięcy bez podjęcia leczenia. Należy tu wymienić chłoniaka z komórek płaszcza, w przypadku którego średnie przeżycie wynosi około 4 lat. Chłoniak węzłów chłonnych z dużych komórek B rokuje podobnie – 5-letnie przeżycia wynoszą około 70%, a całkowite wyleczenie uzyskuje się u ponad 80% pacjentów. Jednakże rokowania w przypadku chłoniaka śródpiersia opornego na leczenie są bardzo niekorzystne: 2-letnie przeżycie wynosi jedynie kilkanaście procent. Do chłoniaków bardzo agresywnych zalicza się chłoniaki IV stopnia, chłoniaka Burkitta oraz chłoniaki występujące w mózgu. Ich leczenie należy rozpocząć od razu po rozpoznaniu. Mimo miejscowej agresywności rokowania po leczeniu są bardzo dobre – wieloletnie przeżycia wynoszą około 80%. W przypadku chłoniaka Hodgkina rokowania są dobre. Trwałe wyleczenia po odpowiedniej terapii wynoszą ponad 80%. U chorych, u których po pierwszej linii chemioterapii nastąpiła wznowa nowotworu i konieczny był przeszczep komórek krwiotwórczych, przeżycia wieloletnie sięgają 50%. Zobacz film: Czym są chłoniaki? Bibliografia: 1. Szczeklik A., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, Kraków 2016.

chłoniak u dzieci forum